حجت الاسلام والمسلمین حسن ثقفی: امام انجام کارهایشان را بر عهده دیگران نمی گذارند. مثلاً زمانی که می خواهند قرص میل کنند، نمی گویند آن قرص را بده بلکه خودشان بر می خیزند و بر می دارند و میل میکنند. حتی دیگران اعتراض میکنند که این ار را به ما واگذار کنید ایشان مخالفت میکنند. نمی خواهند کسی را به زحمت بیندازند و خودشان را از دیگران یک سر و گردن بالاتر بدانند. با این حال ابهتی عجیب در مجلس ایشان حکمفرماست. در اتاق کوچکی که مینشینند تخت کوتاهی وجود دارد و من تا به حال ندیده ام که غیر از آقای پسندیده که برادر بزرگ ایشان است و آقای لواسانی کس دیگری جرأت کند بر روی آن تخت بنشیند؛ یعنی آن ابهت امام اجازه نمیدهد والا اگر کسی بنشیند فکر نمی کنم امام به او چیزی بفرمایند. در حالی که وقتی بزرگانی مانند شهدای محراب به محضر ایشان میرسیدند روی زمین می نشستند و به خودشان اجازه نمیدادند که روی تخت بنشینند. حتی یک بار مشاهده کردم شهید محراب آقای اشرفی اصفهانی روبروی امام و روی
زمین نشسته اند.
برداشتهایی از سیره امام خمینی ،ج1،ص64
