يكى از بهترين راه کارهای درک فضيلت حسن خلق، ملاحظه آثار شگفت انگيز آن، در زندگی پيشوايان بزرگ دين است:
امام حسين(عليه السلام) مى فرمايند: از پدرم على(عليه السلام)، از روش پيامبر(صلى الله عليه وآله) در برخورد با مردم سؤال كردم، فرمود: «پيامبر(صلى الله عليه وآله) هميشه چهره اى خندان داشت، بر مردم آسان مى گرفت و با نرمش رفتار مى كرد، خشن و سنگدل نبود و فرياد نمى كشيد، هرگز به كسى ناسزا نمى گفت، عيب جوئى نمى كرد، متملّق و چاپلوس نبود، هرگاه چيزى برخلاف ميل او انجام مى شد، براى اين كه افراد ناراحت نشوند، خود را به تغافل مى زد، اميدواران را نا اميد نمى كرد، همواره از مذمت، عيبجوئى و جستجو در اسرار مردم پرهیز می کرد، سخن نمى گفت، مگر در جائى كه اميد پاداش الهى داشت، هنگامى كه سخن مى گفت چنان جاذبه ای داشت كه همه اهل مجلس سكوت كرده و چشم به زمين مى دوختند، گويى پرنده اى بالاى سر آنها نشسته است. و هنگامى كه ساكت مى شد آنها سخن مى گفتند، ابهّت پيامبر(صلى الله عليه وآله) چنان بود كه كسى جرات نمى كرد در برابر آن حضرت با ديگرى نزاع و پرخاش گرى كند».
