دوشنبه مصادف با ۲۱ آبان ۱۴۰۳ در برنامه صبحگاه استاد خداوردی ادامه ی دعای دوازدهم صحیفه را شرح دادند :
دعای دوازدهم صحیفه سجادیه از دعاهای مأثور از امام سجاد(ع) در اعتراف به گناه و درخواست توبه از درگاه الهی است. حضرت سجاد(ع) در این دعا همچنین بررسی عوامل سلب توفیق دعا، ویژگیهای بندگان محبوب خدا، باز بودن مسیر توبه و حالتهای انسان تائب پرداخته است.
از جمله فرازهای این دعای شریف
مُقِرٌّ لَكَ بِأَنِّي لَمْ أَسْتَسْلِمْ وَقْتَ إِحْسَانِكَ إِلَّا بِالْإِقْلَاعِ عَنْ عِصْيَانِكَ ، وَ لَمْ أَخْلُ فِي الْحَالَاتِ كُلِّهَا مِنِ امْتِنَانِكَ .
اقرار دارم به اینکه هنگام احسانت، جز برکنار ماندن از نافرمانیات، فرمانی نبردهام؛ و در تمام حالات از نیکی و احسانت، بیبهره نبودم.
فهَلْ يَنْفَعُنِي ، يَا إِلَهِي ، إِقْرَارِي عِنْدَكَ بِسُوءِ مَا اكْتَسَبْتُ وَ هَلْ يُنْجِينِي مِنْكَ اعْتِرَافِي لَكَ بِقَبِيحِ مَا ارْتَكَبْتُ أَمْ أَوْجَبْتَ لِي فِي مَقَامِي هَذَا سُخْطَكَ أَمْ لَزِمَنِي فِي وَقْتِ دُعَايَ مَقْتُكَ .
ای معبود من! اقرارم نزد تو به زشتی اعمالی که مرتکب شدهام، آیا برایم سودی خواهد داشت؟ و اعترافم به محضر حضرتت به بدی کرداری که از من صادر شده، آیا مرا از عذاب تو نجات خواهد داد؟ یا در این وضعی که هستم، خشم و غضبت را بر من حتم و واجب کردی؟ یا در وقت درخواستم، دشمنیات ملازم من گشته؟!