یکشنبه ۱۴ اردیبهشت ۱۴۰۴ برنامه صبحگاه، در ادامه جلسات نهج البلاغه، بعد از عرض ارادت خدمت امام زادگان به مناسبت روزهای تکریم و احترام این بزرگواران، پیرو جلسات گذشته به ادامه‌ی نامه۵۳ معروف به عهدمالک اشتر ، پرداخته شد.
فراز هشتم از این نامه امام علی"علیه السلام" یک جامعه شناسی تمام عیار از اقشار مختلف مردم (http://) را به تصویر کشیده اند و ارتباط زنجیروار این گروه‌های مختلف را برای مالک به روشنی ترسیم فرموده اند:
وَاعْلَمْ أَنَّ الرَّعِيَّةَ طَبَقَاتٌ لاَ يَصْلُحُ بَعْضُهَا إِلاَّ بِبَعْض، وَلاَ غِنَى بِبَعْضِهَا عَنْ بَعْض؛ فَمِنْهَا جُنُودُ اللهِ، وَمِنْهَا کُتَّابُ الْعَامَّةِ وَالْخَاصَّةِ، وَمِنْهَا قُضَاةُ الْعَدْلِ، وَمِنْهَا عُمَّالُ الاِْنْصَافِ وَالرِّفْقِ، وَمِنْهَا ..... .
اى مالك بدان مردم از گروه هاى گوناگونى مى باشند كه اصلاح هر يك جز با ديگرى امكان ندارد، و هيچ يك از گروه ها از گروه ديگر بى نياز نيست. از آن قشرها، لشكريان خدا، و نويسندگان عمومى و خصوصى، قضات دادگستر، كارگزاران عدل و نظم اجتماعى، جزيه دهندگان، پرداخت كنندگان ماليات، تجّار و بازرگانان، صاحبان صنعت و پيشه وران، و نيز طبقه پايين جامعه، يعنى نيازمندان و مستمندان مى باشند، كه براى هر يك خداوند سهمى مقرّر داشته، و مقدار واجب آن را در قرآن يا سنّت پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم تعيين كرده كه پيمانى از طرف خداست و نگهدارى آن بر ما لازم است.
