مدرسه علمیه تخصصی حضرت آمنه (سلام الله علیها) قم

کشنبه مصادف ۱۱ آبان ماه۱۴۰۴ در برنامه صبحگاه، در محضر نهج البلاغه شریف به حکمت های ۲۱۷ تا۲۲۴ پرداخته شد.

به اشارتی زیبا ذیل حکمت ۲۲۴ توجه داده شد که حضرت علی علیه‌السلام می فرمایند:

"بِكَثْرَةِ الصَّمْتِ تَكُونُ الْهَيْبَةُ..."
با سكوت بسيار، وقار انسان بيشتر شود....در نامه ۳۱ عبارت بسيار دقیقی آمده با این بیان که:" آنچه با سکوت از دست می‌دهی آسان‌تر از آن است که با سخن از دست برود "
این قسمت از کلام حضرت با حکمت ۳۴۹که می فرمایند:
" وَ مَنْ كَثُرَ كَلَامُهُ كَثُرَ خَطَؤُهُ، وَ مَنْ كَثُرَ خَطَؤُهُ قَلَّ حَيَاؤُهُ، وَ مَنْ قَلَّ حَيَاؤُهُ قَلَّ وَرَعُهُ، وَ مَنْ قَلَّ وَرَعُهُ مَاتَ قَلْبُهُ، وَ مَنْ مَاتَ قَلْبُهُ دَخَلَ النَّارَ؛
و كسى كه زياد سخن مى گويد زياد هم اشتباه دارد، و هر كس كه بسيار اشتباه كرد، شرم و حياء او اندك است، و آن كه شرم او اندك، پرهيزكارى او نيز اندك خواهد بود، و كسى كه پرهيزكارى او اندك است دلش مرده، و آن كه دلش مرده باشد. در آتش جهنّم سقوط خواهد كرد...

تفسیر و تحلیل شد و نتیجه ای که از هر دو کلام می شود گرفت سخن پایانی مولا ذیل همین حکمت است:

"وَ مَنْ عَلِمَ أَنَّ كَلَامَهُ مِنْ عَمَلِهِ، قَلَّ كَلَامُهُ إِلَّا فِيمَا يَعْنِيهِ."
و هر كس بداند كه گفتار او نيز از اعمال او به حساب مى آيد جز به ضرورت سخن نگويد.