یکشنبه مصادف ۲۵ آبان ماه ۱۴۰۴ در برنامه صبحگاه، بعد از قرائت زیارت عاشورا، قسمتی از خطبه فدکیه با فرازهایی از کلام امام علی علیه السلام شرح و تفسیر شد.
در قسمتی از خطبه فدکیه حضرت زهرا سلام الله علیها از سختیهای امیرالمومنین سخن میگویند وقتی به نهج البلاغه مراجعه میکنیم خطبه ۲۷ گویای بخشی از سختیهایی است که امام در دوران حکومت خود متحمل شدهاند آنجا که میفرمایند:
شگفتا! شگفتا! به خدا سوگند، اين واقعيّت قلب انسان را مى ميراند و دچار غم و اندوه مى كند كه شاميان در باطل خود وحدت دارند، و شما در حق خود متفرّقيد.
در واقع امام علیه السلام با تغییر نوع کلامشان و نفرین کردن کوفیان که همراه نیستند به عنوان آخرین ابزار یخواهد غفلت زدایی کند از این کسالت و غفلت و مردم عصر خویش ولی خبری از اثر در دلهای مرده آنان نبوده
"وقتى در تابستان فرمان حركت به سوى دشمن مى دهم، مى گوييد هوا گرم است، مهلت ده تا سوز گرما بگذرد، و آنگاه كه در زمستان فرمان جنگ مى دهم، مى گوييد هوا خيلى سرد است بگذار سرما برود."
همین مضمون در خطبه ۲۵ آمده آنجا که می فرماید:
خدايا، من اين مردم را با پند و تذكّرهاى مداوم خسته كردم و آنها نيز مرا خسته نمودند، آنها از من به ستوه آمده، و من از آنان به ستوه آمده، دل شكسته ام، به جاى آنان افرادى بهتر به من مرحمت فرما، و به جاى من بدتر از من بر آنها مسلّط كن. خدايا، دل هاى آنان را، آنچنان كه نمك در آب حل مى شود، آب كن.
